yine yeniden garipli hallerin içerisindeyim.biliyorum kendimi boş kalınca böyle oluyorum.yogun calisma temposuna alışmıştım.ordan oraya,surekli saatlere bakmalar,gec kalmalar,alarm falan filan
simdi de hava da gereksizce dolanan boş beyaz poşet gibiyim.ruzgarli havalarda nerden geldigi belirsiz olan etrafta dolanip duran , evet o benim işte.
çok konuşmak istiyorum,böyle bakıyorum rehbere kalabalık ama yok yani kime ne diyeyim kalabalıkta yokluk
yine üzülmeli oldum.benim hatam ki hepsi,ben böylesine olsun istedim
bugunun tek iyi tarafi kekim güzel kabardı ^^