bu filmde memleket ( memleket derken ülke değil, metropol de değil. büyüdüğünüz kasaba, köy, taşra anlamında) sevgisini hissediyorsunuz.

!---- spoiler ----!

burada, alfredo toto'yu kasabadan yollarken ''git yıllarca dönme'' dışında bir de şu mevzuya değiniyor:

bilen bilir; memleketinizden gidersiniz 1 aylığına veya 1 yıllığına, geri dönünce bakarsınız ki artık pek çok şey değişti; eski tadı yok. zannedersem bu daha çok kasabalarda olan bir durumdur, taşranın karakteristiğidir böyle küçük değişimlerin büyük gibi görünmesi. örneğin, bazı ağaçların kesilmesi, veya yeni bir marketin açılması gibi. çocuksanız, gençseniz ve burası ''dünyanızsa'' bu belli bir etki yaratır. en azından ben böyle yorumladım çünkü bende böyleydi. (elbette paradismo'nun yanması burada olmusuz bir etki yaratmıştır. ) alfredo'nun çözümü de şu: kasabayı bulduğun gibi bırakman için on yıllarca gelmemen herkesle irtibatı kesmen lazım diyor. tabi dönünce ''kasabayı bıratkığı gibi bulmasını'' için sürpriz yapmayı da ihmal etmiyor.

bizim bi alfredo'muz var mıdır acaba, kenarda köşede kalmış. memleketime yıllardır gidemiyorum, param yok, akrabam varla yok arasında ama toto gibi param olmasın da orada alferdo gibi adamım olsun bin kere razıyım. beraber vhs kaset üzerinden indiana jones izlediğimiz, mantar tabancamı kuran bi ev komşu amcamız vard, şimdiye ölmüştür ı; ama belki bi kıyak yapmıştır.

!---- spoiler ----!