sevgisini hissedemediğim ve sevgimi hissettiremediğim, çok kırıldığım ve aynı zamanda çok kırdığım kişi.

babasına aşık, hayran olan kızları görünce çok afallıyorum. ben yüzünü görünce odayı terkediyorum, ergenliğin getirdiği başına buyrukluk, asilik ile ilgili mi diye çok düşündüğüm oldu. hatayı kendimde aradım hep ama bulamadım. yine insan bazen bir anlığına alıkonulup hareket bile edemeyecek kadar sıkı bi sarılsa istiyor babası, sen beni affedene kadar böyle kalacağız, beni sevdiğini söyleyene kadar gidemezsin hiçbir yere falan desin istiyor. desin de on dakikalığına bile olsa güzel bi an yaşansın istiyor. ama olmayınca olmuyor işte.

sanki canı şeker istemiş de uzanırken eline vurulmuş küçük bi çocuk gibi dizlerimi çekip saatlerce oturmak istiyorum buzdolabının önüne. ki yapıyorum da yapmıyo muyum. ya ben çok kırgınım. her şeye ve herkese küsüm çok içten. ama en çok sana baba.

her şeye rağmen seni seviyorum.