nedense benim pek kafama yatmayan yöntem.

dondurulunca acı çekecekmi?
çözülürken acı çekecekmi? (ki bu kısma illaki evet diyorum)
peki bir hastalığın çaresi bulunana kadar diye kendini donduranların çaresi hiç bulunamazsa?
tekrar hayata döndürme zamanına kim karar verecek?
tekrar döndürülmesi unutulursa (ki kendimi dondursam nolur diye düşündüğüm anda ya beni çözmeyi unuturlarsa sorusu geldi aklıma)
bide yani ölmemek için bu kadar kasmaya gerek varmı? tekrar çözülünce yine hastalanacak yine ölümle yüzyüze gelecekler. ha bir daha dondur bir daha dondur mu diyecekler? buna hayat denirmi ne anlamı var?

ayrıca dondurulduktan 100 sene sonra hayata dönen biri, o hayata uyum sağlayabilecekmi? iki veya üç kuşak öncesinden dedenizin dedesi gelse, hiç araba görmemiş hiç uçak görmemiş ki bunlar en basitleri. teknolojiye belki kısmen alışırda insanlardaki dejenerasyon onu ciddi bunalıma sokar.

kısacası insanın sevdikleriyle geçirdiği zamandır önemli olan. ölümsüz olsak ne olacakki?