uçakla ankara'ya giderken ilk önce geldiğim için ve cam kenarı sevmediğim ve biletim de koridor tarafı olduğu halde; benden sonra gelen beyefendinin cam kenarına geçebilir misiniz demesi üzerine cam kenarına geçmiştim.
ve içinden belki de adam cam kenarında oturunca rahatsız oluyor, neyse iyilik yapayım, diye düşünmüştüm.
zaten ekonomi sınıfı, ekonomik paket gibi sıkışık cam kenarına yerleştim. fakat adam orta koltuğa yerleşip kafasını arkaya atıp gözlerini kapadı.
ha dedim içimden adam çok korkuyor. fısıltıyla koridor tarafına oturmalıydınız; benim yerim...
diyorken gözleri kapalı adam: önemli değil, dedi.
sonra üçüncü koltuğun sahibi geldi ve bana neden cam kenarına oturdun, orası benim yerim dedi. üslup aynen ilkokul bir sırası kapma üslubu.
ben de; beyefendi buraya geçer misiniz, demişti, deyince.
adam: iyi de cam kenarı benim yerim, özellikle isteyip aldım,bu beyin yeri değil! o karar veremez, dedi.
ben de ayaklandım ve kafası arkada gözleri kapalı beyefendinin de çıkmasını bekledim ve koridora yayıldık. bu 3. adam cam kenarına geçti. adam ortaya oturdu ve ben de yerime geçtim.
adam ara ara beni kastederek cam kenarı anekdotları anlattı. çünkü ben uçağa nasıl yerleşilir bilmiyordum öyle ya!
gözü kapalı adamla da epey muhabbet ettiler erken alınca uçak biletleri ile ilgili bir sürü faydalı bilgi paylaştılar.
o zaman söyleyemedim, açıklayamadım ama o yüksek sesli çok bilmiş üslubun da senin kadar itici, görgüsüz herif!
uçaktaki insanları rahatsız etmiş olmazsaydık bütün kafalar bize çevirilmeseydi ve yerlerine bi düzgün yerleşmeyi bilmiyorlar baloncuklarını yüzlerde okumasaydım: sana bunu diyecektim:
pis görgüsüz; kaba cahil, iyilik yaptığına insanı pişman eden ve ses çıkarmayan insanların üstüne giderek kavga kaşağılayan gıcık tip!
o gün sana cevap veremedim ya! sinir oldum;
görgüsüz...
ha gözü kapalı dengesiz, o adamla senin yüzünden muhatap oldum. bi şe söyleyebilirdin. senin gibi tiplerden nefret ederim.