yıllar oldu basklar ve baskınlar başlayalı. hergün de artarak devam ediyor. sonsuza kadar böyle devam etmeyecek. ama hergün bir önceki günden daha zor hayat. yılman, pes etmen, vazgeçmen için dünyayı dar ediyorlar. yaşama sevincini, değerlerini, değerlilerini mahkum ediyorlar. bu şekilde zafer kazandıklarını, sindirdiklerini zannediyorlar. tamam bu kadar zahmetli de, bu kadar kolay mı?

hak iddaa edemiyorsun, hakkını arayamıyorsun, haksızlığa ses çıkaramıyorsun. ağır imtihan. hiç alakan olmayan bir şeyle suçlanmak, zan altında bırakılmak, mağdur edilmene rağmen linç edilme baskısıyla yaşamak, kana susamış insanların kanlı kumpasları karşısında yarım asırdır kansız ve silahsız süren faaliyetlerinle dayanmak, soykırımvari operasyonlarına sabretmek, tarih sahnesinden silinmeye çalışılmak ve tüm bu yıkımlara alkış tutanlarla bir arada yaşamak (zorunda olmak) gerçekten zor be.

hergün namlunun hedefinde olmak, öz vatanımızda parya muamelesi görmek hoşumuza gitmiyor haliyle. en sefil ruhlu insanların kin ve nefretine hedef olmak gibi bir niyetimiz de yok. belki son damlamıza kadar kanımızı inandığımız değerler doğrultusunda akıtacağız ama kan dökmeyeceğiz. kin ve nefretten beslenmedik, beslenmeyeceğiz. olur da başka bir kanlı kumpasla yakın zamanda bizi linç ederlerse, idam edemedikleri için kılıfına uydurup kılıçtan geçirirlerse yani bir söz daha söyleme imkanımız olmazsa bu böyle bilinsin. korkmuyoruz...