hiç bir şey.

yaşadığım ilişkiler, arkadaşlarım, ailem hepsinde ufak tefek de olsa sorunlar yaşadım. bazen senin iyiliğin için deyip kötülük yapabileceklerini de gördüm, çok seviyorum diyerek nefret etse yaşatamayacağı şeyler yaşatanı da, seviyormuş gibi davrananı da, tek ayak üzerinde kırk yalan söyleyeni de, ihtiyacı olduğunda en yakınınmış gibi davranıp işi bitince tanımayanı da.

şimdi düşünüyorum hepsi benim için deneyim oldu ama akıllandım mı tabi ki hayır. bugün olsa yine aynılarını yaparım, ki yapıyorum da. bana 50 yalan söylemiş olun 51. de ben yine doğru söylediğinizi tarz ederek yaklaşırım, ihtiyacım varken beni istediğiniz kadar ortada bırakın siz benden yardım istediğiniz de ben koşarak gelirim.

salaklık mı bu? evet hem de en alasından. ama neden ben insanlara güvenmemeyi öğrenip ruhumu kirleteyim? onlar güvenilir olmayı öğrensinler.