kadim bir suyun kendisine adanmış tüm güzellemelerin arasından duyurduğu bir çığlık.
içinden kopardığı bir çığlık.
dünün kazananı, binlerce hânenin arasından,yuva olmayan bir yerin penceresinden,gerçek bir geceden cimrice kırpılmış şeye bakarken duydu çığlığı.
dünün kazananıydı, zira sözlerini esirgemişti ustaca,kendisinden esirgenen tüm sözlere karşılık.
güzellemelerden yorgun suyun çığlığıyla dünün kazananı, en gülüncünü yaşadı toz duman oluşların.
kendini kazanan yapanan her bir sözcüğün ansızın orta yere dökülüşünü gördü.
insan hâliyle içinden kopardığı şu şeylerin,bir suyun içinden kopardığı şeyin karşısındaki hiç oluşunu.