insanı tüketip, bitirip aynı zamanda yaşatan tek şeydir. kendi kendine paradoks oluşturan bir durum. umutla yaşarsa şayet insanoğlu, umut ettiği şeyin gerçekleşmeyen her günü çürütür kendisini içten içe. ama aynı zamanda da, yasama tutum nedenidir umut. kısaca umut oksijen gibidir. insana can veren de oksijendir, ölüm de son aşamada oksijen zehirlenmesinden meydana gelir...