şu sıralar başka sinema dahilinde izlenebilen, takip edilesi yönetmen françois ozon'un son filmi.
filmi cinsellik ve erotizmin cesurca ve (bence) aşırı miktarda kullanıldığı bir psikolojik gerilim olarak tanımlayabiliriz. duyduğum/okuduğum olumlu değerlendirmelere kanıp beklentimi biraz yüksek tutarak izlediğimden mi filmin kendine has ve her bünyenin kaldıramayacağı tarzından mı bilmem filmden tatmin olmamış biçimde çıktım. benim için filmin en büyük eksisi klişe konusu ve tahmin edilebilir senaryosuydu, öyle ki filmin yarısında sonunda ne olacağını az çok çözmüştüm ve merak duygumu kaybederek izlediğim ikinci yarı gözüme epey vasat geldi. tabii eksilerin yanında artılardan bahsetmek de şart. sinematografi dikkat çekici derecede başarılıydı. modern çizgilerin ağırlıkta olduğu tarzda sade, minimal ama vurucu kadrajlar kullanılmıştı. mekanlar ve bedenlerin müthiş estetiği belki de filmi katlanılır yapan yegane etkendi.
nitekim benim için herkese tavsiye edeceğim bir film olmasa da eminim farklı tarzıyla hitap ettiği bir kitle vardır.