istediğim şeyleri yapabilecek, başarabilecek gücüm ve potansiyelim olduğunu biliyorum ancak bunu, bu gücü kullanamıyorum. beni kilitli tutan harekete geçmemi engelleyen şeyin ne olduğunu bilmediğim için de hayatımda ne varsa çıkarmaya karar veriyorum. arkadaşlarım ve ailemi kendimden uzak tutabilirken karşılıksız sevdiğim beni umursamayan bir insanı kendime yakınmış gibi görmeyi bırakamıyorum. ne kadar acınacak ve aşağılık bir durum olduğunun da farkındayım aslında elimde olsa sevgi içgüdümü kaldırır bir tarafa atarım ama değil. bugün keşke telefonumu kırsam veya kaybetsem diye düşündüm o zaman onu da arkadaşlarım ve aileme yaptığım gibi saf dışı bırakabilir ve başarmayı hedeflediğim şeylere odaklanabilirim. sabah uyandığımda ilk iş instada neleri beğenmiş, bugün hangi tivitleri favlamış diye düşünüp bakmak değil, bugün hedefime giden yolda ne yapacağım diye düşünmek olur.

bütün bu yazdıklarımın kısa özeti ve itirafı olarak kendimi ve duygularımı kontrol edemediğimi ve herhangi bir iradeye sahip olmadığımı söyleyebilir, çaresiz bir şekilde telefonumu yok edecek eylemin gerçekleşmesini beklediğimi söyleyebilirim.