fragmanını izlemeden, konusunu okumadan, en önemlisi yorumlara bakmadan izlediğim bir film. iyi ki de öyle yapmışım. kesinlikle homofobik değilim ama bu tür filmler -ne güzel ötekileştirdim- birbirine çok benziyor. akışları genellikle; tanış,soğuk davran/kendini sorgula, birden öpüş, tekrar uzaklaş, arzuyla seviş, romantizm, bir engel çıksın ayrıl tarzında. ama bu film bir kitap gibi akıyor. bir yaz günü italyada meyve ağaçlarının arasında buluyorsunuz kendinizi, filmin atmosferi insana sıcak günleri özletiyor. karakterlerin birbirine sarılışı, aralarındaki ilişki, şakalaşmaları o kadar doğal o kadar zarif ki insan kendini ister istemez tebessüm ediyor ve böylece konu; iki yahudi erkeğin cinselliğinden bir anda iki insanın naif aşk öyküsüne dönüşüyor. ayrıca -tuhaf olacak biliyorum- filmi izlerken içimde "keşke ben de erkek olsaydım bir erkekle sevişseydim" temalı hisler uyanmadı değil.

ve tabi ki timothée chalamet. yetmez ama oscar demek istiyorum...