bileğinde altın künye takılı beyefendi
o bileğin kolunla birleştirdiği elini
uzatmıyorsun bir türlü bana
dudaklarım duvarında asılı
belki de arka cebinde saklı
uzatmazsan uzatma
dönüp bakmıyorsun bekliyorlar kıpkırmızı

bu benim çektiğim en huzurlu işkence
artık gözlerin üzerimde belli belirsiz
çığlığım sayesinde
ağzımdan her nefes aldığımda
feminen bir parfüm kokusu
giriyor içeriye
soyuyor beni sadakatsizce

engel olmuyorum. olamam. olmam ki zaten
yine de istedim seni, gerçekten
bir süreliğine belki on yıl
ama geçip gideceksin kalbimden
çocukluluğunun geçtiği evden
ben de kalkıp yerimden
öpeceğim her yerimden
acemice sevilmiş bir kadın olmayacağım
kendimi çok, çok ustaca seveceğim
kendisi için ölüp dirilen kadını istemeyen sen
biri için öldüğünde gerçekten ölen ben
değmeyeceğini bildiğim halde üfleyeceğim
sonra yine yenilip yine dirileceğim
yine yemek isteyeceğim
kokunu