büyüyorum, yaşlanıyorum ve bu insanların aksine beni korkutmuyor. ne kadar çok şeyi geride bırakabildiğimi, alışkanlıklarımdan ne kadar çabuk vazgeçebildiğimi görmek heyecan verici. beni dibe çeken insanları hayatımdan uzaklaştırıyorum çünkü hevesimin kırılmasına ve engellenmeye tahammülüm kalmadı. nietzsche'nin dediği gibi "yükseldikçe uçma bilmeyenlere daha küçük görünmemiz kaçınılmazdır." belki fazlaca kibirli bir bakış açısı ama yapacak bir şey yok. insan ömrünün çok kısa olduğunun bilincindeyim ve bu vakti beni anlamayan insanlara kendimi anlatmaya çalışarak harcamak istemiyorum.

hayalleri gerçekleşmediği zaman buna üzülen ve yeni hayaller kurmaktan korkan insanların gözden kaçırdıkları bir noktayı fark ettim. hayal kurdukça insanın hayal ufku genişliyor, kurulan her hayal insana yeni kapılar açıyor. gerçekleşmemeleri umurumda değil, sürekli yeni hayallerim olacak, hepsi bana yeni yollar açacak ve bir gün kendimi gerçekleştireceğim. başka yolu yok :)