nötron yıldızlarının oluşumu şu şekildedir; bir hiper devin kütle çekimini ağır basmaya başladığında elektron fermi basıncını da geçmeye başlar ve elektronlar yörüngelerini terk eder. yıldız içinde ki atomlar arasında proton ve elektron tepkimeye girerek, nötron ve nötrino ya dönüşür. işte bu tepkimelerin gerçekleşmesi sonucunda nötron fermi basıncıyla yıldır kendini dengelemeye ve kütle çekimini yenmeye çalışır. fakat tepkime gerçekleşene kadar yıldızın çekim kuvveti tüm kütleyi merkeze doğru çeker ve yıldızın dış kabuğu patlar. geriye kalan ise yıldızın tam merkezidir. buna nötron yıldızı denir. nötron yıldızı sadece nötronlardan oluşmaz. içerisinde proton, elektron ve ionize atom çekirdekleri bulunur. çapı 10-20 km arası olarak çoğu kitapta teorik olarak verilir, fakat genel gözlemlerin sonucunda 10-12 km. arası oldukları yönünde.

pulsar olarak bilinmezler, pulsarlar nötron yıldızlarının belirli bir dönüş hızını ( aslında açısal momentum'u) geçtiklerinde veya belirli bir manyetik alan şiddetine sahip olduklarında verilen isimdir. pulsar, ing. puls yani atıştan gelir. pulsarlar yörüngelerinde saniyede 2000 - 1 milyon tur gibi bir dönüş hızına sahipler ve dönmeleri sayesinde radyo ve x-ışını teleskoplarına inanılmaz derece tutarlı periyodik manyetik atmalar gözlemlenir.

nötron yıldızlarının devam edebilmesi için belirli bir kütleye ihtiyaç duyarlar. öncelikle bir yıldızın süpernova olabilesi için 12 güneş kütlesinden fazla olmak zorundadır^:bu spesifik bir süpernova türünün başlagıcı olarak kabul edilebilir^ (ikili sistemler hariç, sadece tek yıldız sistemi). bu yıldızdan arta kalan nötron yıldızı için iki seçenek var. eğer nötron yıldızı 3 güneş kütlesi altında ise var olan şekilini fazla bozmadan pulsar'a dönüşebilir ya da dönüş hızını arttırmadan aynı kalabilir. eğer nötron yıldızı 3 güneş kütlesinde ya da daha fazla ise kara deliğe dönüşür. (chandrasekhar limit'i deniyor bu hesaba)

son olarak yoğunlukları ile ilgili; nötron yıldızları diğer yıldızlar gibi hidrojen, helyum vs. atomlardan oluşmadığından parçacıklar arası boşluktan standart atom modeline göre çok daha azdır. ayrıca çoğunluk olarak nötron'a sahiptir ki bu da bilinen kompozit parçacıklar içerisinde ki en ağırıdır. dolayısıyla hacmine göre çok yüksek bir kütlesi vardır. (basitçe 2 güneşi 12 kmlik çembere sıkıştırmayı deneyin) dolayısıyla hem yoğunluğu, hem de kütle çekimi inanılmaz fazladır.

analoji isteyenlere, rx j18 adlı nötron yıldızı 0.9 güneş kütlesine sahiptir, üzerinde 70 kg bir obje tartıda 1 milyon tona yakın bir kütlede görünür.( burası sakıncalı, tartılar kütleyi değil ağırlığı ölçer o yüzden kütleniz sabit kalır farklı ölçülür ama ağırlığınız artar). tabi ki üzerine çıkabilirseniz, 1 km'lik bir obje a4 kağıdının kalınlığından daha küçük olacak şekilde bastırılır.

gelen mesaj üzerine; ağırlık ve kütle aynı şeyler değildirler. ağırlık bir kuvvettir, belirli bir ivmelenme sağlar ya da belirli bir ivme altında ölçülebilir. örneğin hepimizin dünya'da yer çekimi ivmesi adlı g=10 m/s^2 diye yıllarca öğrendiğimiz şeyin altında yaşıyor oluşumuz. tartıların hepsi, yay ile çalışanlar hariç ağırlığı ölçüp yer çekimi ivmesine böler. kütle ise bir enerji formudur (bu tanımı yapanın fazla olduğunu sanmıyorum size tavsiyem bunun dışında hiç bir tanım yapmayın), herhangi bir ivme altında oluşmaz, bir ivme gerektirmez, kuvvet formunda da değildir.

düzeltme 2; the pulsar'ın verdiği bilgiler ile yazıdaki yanlışlar giderildi.