ütopyanın karamsar olanı. normalde ütopik toplum iyimser, herkes için en iyisi havası taşırken distopya da karamsar bir hava hakimdir. distopyaya bir kaç kitapla önrek verecek olursak;

(bkz: cesur yeni dünya - aldous huxley)
(bkz: fahrenheit 451 - ray bradbury)
(bkz: demir ökçe - jack london)
(bkz: hayvanlar çiftliği - george orwell)
(bkz: bin dokuz yüz seksen dört - george orwell)

benim için çelişki barındıran bir türdür aynı zamanda. normalde distopya okumasını beceremem. boğulurum, pes ederim, karamsar havaya fazla dayanamam ancak buna rağmen demir ökçe en sevdiğim kitaplardan biridir.