zor bir mesleği icra eden kişidir öğretmen. kendim asla yapamayacağım bir iştir öğretmenlik. 25-30 tane çocuğa tahammül etmek, disiplin sağlamak ve en zoru da bir insana bir şeyler öğretmek.

hayatımda öğretmen olması gereken, öğretmenlik vasfı çok üst düzeyde olan ancak farklı mesleklere yönelmiş çok insan gördüm. özellikle öğrencilik hayatımda çok rastladım. aynı zamanda öğretmenlik vasfı sıfır olduğu halde öğretmenlik yaptığını zanneden bir sürü öğretmen gördüm. ya da hoca. adına ne derseniz deyin. özellikle öğrenciliği, öğrenme yeteneği çok üst düzeyde olup, fransızca felsefe kitabından eşzamanlı çeviri yapıp ders anlatacak çapta ama hocalığı sıfır olan profesörler tanıdım. bunların hocalık yapmaması gerekir.

öğretmenlik hakkıyla yapması çok zor bir meslektir ama öğretmen olarak atanmak, eğitim fakültesinden diploma alabilmek bir o kadar kolaydır. eşşek bağlasan mezun olur. öğrenci yurdundayken, hocaları tek yüzü yazılı bir a4 kağıdı ezberleyip ertesi günkü sınava gelmelerini istemiş insanların "kim ezberleyecek bu kadar şeyi, insafsız bunlar" tarzında serzenişlerini gördüm, önümde 1000 sayfa beklerken. yazıklar olsun size.

yine de bir sayfayı ezberlemek, öğrenciye anlatacağın müfredata hakim olmak mesele değil, açıp okursun öğrenirsin yeri gelince. mesele öğrendiklerini aktarabilmekte, öğrenciye öğrenme isteği aşılayabilmekte. hele türkiye gibi öğrencinin hiçbir şey öğrenmemek amacıyla okula geldiği bir ülkede daha da önem kazanıyor bunlar. yoksa öğrenci saçını uzatmış, koluna bileklik takmış, yok spor parası vermemiş gibi skimsonik teranelerle hiç yol alamayız. alamadık da zaten.