olay ailede başlar. ilkokul yıllarından beri annesi, babası, akrabası kısaca çevresindeki herkes çalışıp iyi bir üniversiteden mezun olunca rahat ve zengin bir yaşama sahip olunacağı yönünde öğütler. akademik bir geleceğe kimse yönlendirmez. bilim için, insanlık için çalışmak gibi kavramların içi boştur.'' sen önce kendini kurtar'' algısı kişiyi ek bir şeyler yapmaktan alıkoyar. ona biçilen görev okulları sırasıyla bitirip, diplomaları almaktır.

üniversite bir şekilde boş geçirildi, peki ondan sonraki yıllar? insanın en üretken olduğu yıllar olan üniversite sonrasında yine aynı çevre kişiden evlenmesini ister, sanki bekar biri toplum için potansiyel tehlike de. onlar kişi için eş arayışına geçmişlerdir. bilim için üreteceğiniz yıllarda onlar sizden yatakta üretmenizi ve onlara çocuk vermenizi ister. çocuk sahibi olununca da kişi tüm dikkatini ailesine vermek zorundadır.

bu saydıklarım bilimin gelişmeme sebepleri arasında küçük bir yüzdeye sahip. olayı devlete bağlarız, toplum yapısı der geçiştiririz. esas olay yine kişinin kendisinde bitiyor. ''çalışana dağ dayanmaz'' dedikleri gibi isteyen insanın önünde kimse duramaz. olay bizim isteyip, istemememize bağlı.