öncelikle kişiden kişiye değişken bi durum olduğu aşikar.

fakat şöyle bir durum var: bu iş egoyu besleyen bir iş, çoğu karakter kaldıramıyor. düşünsenize karşınızdaki insanların hayatı size bağlı, yaşaması ölümü sizin ellerinizde bi nebze. gün geliyor hastayı ölüm döşeğinden alıyorsunuz, hayata geri döndürüyorsunuz. tekrardan nefes alıp veriyor, yüzü gülüyor. çaresi sizsiniz, sizin dediğinizi yaparlarsa iyileşiyor ve bunu siz biliyosunuz etrafınızdaki hiç kimse değil. şimdi bu durum nası bi yaratır insan psikolojisinde, tabii ki mutlak ego. elbet insan kendisiyle gurur duyacak, kendini önemli hissedecek bu durumda. ve bu neredeyse sadece doktorlara has bi durum (ki doktorluk yaygın bir iş, her zaman vardı her yerde vardı), üstte dediğim gibi çoğunun karakterleri kaldıramıyor, doktor egosu da buradan geliyor.

bana göre, doktor egosu her doktorda(hayat-ölüm-iyileşmeyle içli dışlı olan tabi) var, mutlaka olacaktır. bazılarında baskın, bazılarında pasif olur sadece.