kitabı elime 15 yaşında iken almıştım. gözü dönmüş kitap kurdu zamanlarımdan birine denk geldi de bitirebilmek için hırs yapmıştım. ilk 50 sayfasından tek kelime anlamadım ama hırsım yüzünden devam etmiştim. daha sonra anlamaya başladım ve kitabı bitirmek üzere iken bitmemesi için tane tane okumaya başladım kelimeleri. bitirdikten sonra hayatım bir tutunamayan olmadan yaşama çabası ile geçmeye başladı. fakat doymamıştım bu kitaba. oğuz atay'ın diğer tüm kitaplarını okudum ve ufkum git gide açılmaya ve bununla birlikte daha çok tutunamayan olmaya başlamıştım. tüm kitaplarını okuduktan sonra tekrar elime aldım tutunamayanları kitabını. oscar vilde' ın da dediği gibi " bir insan aynı kitabı iki defa okuyamıyorsa o kitabı hiç okumasa da olur". oscar'dan alınca gazı tekrardan başladım tutunamayanları okumaya ve farkettim ki o yaşta birçok şeyi atlamışım ya da anlamamışım. sanki ilk defa okuyormuşçasına heyecanla okudum. yine doymadım ve tekrar okudum. 4. kez de okuyup bitirdim fakat bir turgut özben tatminliği oluşamadı hala bende.