şuan yine yeniden yaptığım eylem, oturdum ağlak şarkıların adamı emre aydın dinliyorum

şuan bilgisayar başında yaptığım eylemin bana ne faydası olduğunu düşünüyorum. bir şeyler bulamadığım gibi geçmişteki yaptığım aptalca eylemlerin, çocukluktan ziyade sadece mutlu bir hayat isteğinin ısrarları üzerine yapılan hatalar olduğunu görmek ve saflık düzeyimin hala geçmişteki çocukluk düzeyinde olduğunu görmek beni bir yandan mutlu ederken, diğer yandan büyümemiş koca bir aptal olduğum gerçeğini yüzüme vuruyor adeta.

yarım akıllı, yarım bir insan olduğum gerçeğini ben biliyorum ve çevremdekilere sanki çok akıllı bir insanmış izlenimini veriyorum. halbuki aptal ve boş bir insan olduğumu biliyorum ''bunu neden yapıyorum ?'' diye kendime sorduğumda bile bir cevap bulamamak beni huzursuz ediyor. bu huzursuzluk iş hayatıma çok yansıyor ve insanları kırıyorum. insanlar, benim aynı zamanda vicdansız bir yanım olduğunu söylüyor.

vicdansız değil sadece yarım akıllı yarım bir insanım sadece !!!

edit: imla