aslında literatürde hayatı normal şekilde ilerleyenlerin istisnai olarak uyku vaktini sabaha ertelemesi olarak geçer. bununla birlikte bir kesim vardır ki, onlar için istisna kural haline gelmiştir:
(bkz: ikinci öğretim öğrencileri) (bkz: gece bekçileri)

hem ne demiş üstad:

ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.