metin erksan`, ulvi doğan, necati cumalı, hülya koçyiğit ve erol taş isimlerini barındıran öykü ve filmi. bunlardan beni en çok etkileyen metin erksan oldu. döneminin nuri bilge ceylan'ı olduğu aşikar. 10-15 kişiyle elinizde güzel bir öykünüz varsa neler yapılabileceğinin en güzel örneklerinden. erol taş ve hülya koçyiğit ise oyunculukları ile ön plana çıkıyor. erol taş'a laf etmek haddime olmasa da hülya koçyiğit benim için özel biri olmadı ancak !---- spoiler ----!

filmde iki kardeşin ellerinde kelepçeyle arkalarından yürüdüğü bir sahne vardı ki hülya koçyiğit'in ifadesine kayıtsız kalamadım. o nasıl bir ifadeydi? ve sadece 15 yaşında olması... kitapta erol taş karakteri kendisiyle daha çok hesaplaşan bir ruh halinde iken filmde erol taş doğrudan ne yaptığını bilen risk alan bir karakteri canlandırıyordu. bu tarz kişiler her daim haklıdır. her yol mübahtır. empati yoksunudurlar, hep ben derler. çevremizde çok bulunur televizyonda da sıklıkla görürürüz. su yaşam olduğu sürece bu öykü de yüzyıllar boyu unutulmayacak cinsten. bir de film için bir köpek kurşuna diziliyor, rol gereği değil ciddi ciddi bir köpek film için öldürüldü, bu kadar gerçek bir film. spilberg'in jurassic park vizyonundan çok daha gerçek.

!---- spoiler ----!