bir çay tiryakisi olarak, dinlediğim bir anıdan etkilenerek 5 yıldır yaptığım eylem. şöyle ki; eski işyerimde öğle yemeklerini yediğimiz bir restauranta 75 yaşlarında bir bey de geliyordu. oldukça sağlıklı ve dinç gözüken bu bey yediği yemeklere çok dikkat ederdi. birgün yemeklerimizi bitirmiş çay içerken sohbet etmeye başladık ve konu şekersiz çaya geldi. bir kurumun bölge sorumlusu olarak çalıştığını ve oradan emekli olduğunu, hergün en az 20 misafiri olduğunu ve hepsine sıcak bir içecek ikram etiğini, beraberinde kendisinin de içtiğini, birgün bu çaylar için kullandığı 40 kadar şekeri bir kaseye koyunca, tek tek alınca farkında olmadığı günlük şeker miktarından irkildiğini ve bu sebeple çay içerken şeker kullanmaktan vazgeçtiğini belirtti. işe dönünce günlük en az 10 çay ortalaması üzerinden 20 kadar şekeri bir kaseye koyunca restauranttaki beyin ne kadar haklı olduğunu anladık. o gün vazgeçtim şeker kullanmaktan.
sevdamızı şekersiz de seviyoruz. hatta bu haliyle daha güzel.