"allah sevdiği kuluna önce eşeğini kaybettirir, sonra buldurur" burada eşeğin bulunma anındaki duygunun süreklilik kazanması durumu mutluluktur.

duygunun dozajını kişinin kendisi belirler. mutlu olmaya meyilli bir insan en ufak şeylerden hatta bazen size saçma veya mantıksız gelecek şeylerden dahi mutlu olabilir. ancak "şunu da yaparsam mutlu olurum, şu huyumu değiştirirsem şirinler gibi mutlu mutlu gezerim" gibi bir düşünce ile yaklaşıyorsa olaya büyük ihtimalle hiç bir zaman mutlu olamayacaktır çünkü ne yaparsa yapsın çıtayı daha yükseğe koyup yükseğe koyduğu çıtaya tekrar ulaşmak için çabalamaya başlayacaktır, burada çıtaya ulaşma durumu da anlık mutluluk yani sevinç olabilir belki.

uzun süreli stabil bir mutluluk için öncelikle kendisini ve çevresindeki her şeyi olduğu gibi kabul edip sevmelidir.