beynin içindeki sesi duymayacak kadar çok konuşmak.

yolda karşılaştığım insanlarla, marketten sigara alırken, manavın önünden geçerken, toplu taşımadaki yaşlı teyzelerle, sokakta oyun oynayan çocuklarla, en yakınlarımı arayarak, hiç tanımadığım insanlara bir şeyler yazarak, tanıdık-tanımadık kim varsa; delirmemek için konuşuyorum.

arada yalnız olmadığını hatırlatmak gerek bünyeye, delirmemek için. nihayetinde hepimiz bu evrene sıkışıp kalmış yaratıklarız. ve birbirimize ihtiyacımız var hayatta kalabilmek için de.