ankara'da üniversite okuyan şahsımın defalarca geçtiği yer. şehrin göbeği...kimisinin alışverişe giderken geçtiği kimisinin evine, işine, okuluna giderken otobüs beklediği ve her daim kalabalık olan yer...bu kaçıncı patlama 1 sene bile olmayan zamanda...her seferinde yürek ağızda ordaki sevdiklerine ulaşma, iyi olduklarını ögrenmeye çalışma...en çok içinde bulunduğumuz duruma kızıyorum. plak gibi başa sararak aynı durumu yaşıyoruz. temennilerimiz sadece bir temenni olarak kalacak yine...ve yöneticilerin pişkinliğine maruz kalacağız. yayın yasağını da getirdiler gecikmeden. bu ülkede akıl sağlığını yitirmemek mümkün değil,daha da iyi kavramış olduk. geçmiş olsun ankara...