modernizme yönelik eleştiriden doğmuş akım/yaklaşım. postmodernizm, salt sanata ilişkin değil hayatın her alanında modernizme ilişkin eleştirel bir duruş sunar.

thomas kuhn'un paradigma kavramı, izafiyet teorisi gibi farklı alanlara ait düşünüşü etkileyen kavram ve kuramlardan beslenmiştir. postmodernizmin kendi öngördüğü bir düzen ya da sistem yoktur zaten olmamalıdır. bu varoluşlarını anlamsızlaştıracaktır. ön ekinde "post" olsa da modernizmden sonra ortaya çıkan yeni bir süreci betimlemez, modernizmi eleştirir ortada bırakır, yeni bir sistem sunmaz, bu yönüyle modernizmin bir parçasıdır.

postmodernizme göre, modernizm hayata dayattığı ve değiştirilemez, kat'i kural olarak görülen şeyler safsatadır, değişebilir. tek doğru yoktur, binlerce doğru vardır mesele bu doğrular arasında ahengi tutturabilmektedir. bütünü değil parçalılığı, öznelliği savunur. "işçiler" demez "ankara'da falanca fabrikanın filan bölümünde çalışan ahmet usta" der, bireye, özneye indirger.

kurallar, sistemler, düzenler varoluşu kısıtlar, insanın kendi potansiyelini ortaya çıkarabilmesini ve özgürlüğü engeller. insan kendi yarattığı üst aklın esiri olmuştur.

postmodernizm, moderniteyi eleştirirken neredeyse modernizmi yıkar ancak ortaya bir sistem, düzen sunmaz bu yönüyle eleştirel bir duruş, modernizmin yırtıklarını yamalama işlevinden öteye gidemez. ötelere gitmeye çalışan destekçileri vardır ancak bunların da ortaya bir düzen sunması nedeniyle postmodernistliği eleştirilir. kendi içerisinde paradoks ve çıkmazlar barındırır.