-
açıkladıktan sonra da gülmüyorlar, uğraşmayın. -
çok kötü bir durumdur. çevrenizde size bos bos bakan en az bir çift göz ve ince gormesine rağmen anlaşılamayan siz. gerisi cehennem azabı. -
sık sık basima gelir." anlamadiniz degilmi? " dedikten sonra basit bir sekilde "beklemiyordum zaten" derim ve olayi karsi tarafa yikarim. ne yapalim sivri zekamiz ile birde bizmi rezil olalim yapragam. -
zor bir durum, insan kıvranır o esnada, çünkü karşısındaki kişinin öğrenmeye çok da meraklı olmadığını bilir, nefesini boşa tükettiğini düşünür. ancak duruma iyice alışan biri olarak söyleyebilirim ki, ben artık zorunda hissetmiyorum kendimi, hunili muamelesi çok da hoş gelmeye başladı aslında, gülüyorum geçiyorum esprilerime. zaten sadece diğerlerini güldürmek isteseydim, palyaço olurdum. -
karşımdaki mi salak yoksa ben mi diye düşündürür. -
ikinci bir espri ile durumu kurtarmak zorunda kalınabilir. "işte bu da böyle bir anımdır." "sizle paylaşmak istedim." gibi. veya gemileri yakıp, "komik değil mi? bence çok komik." denilebilir. eğer karşı tarafın huyunu suyunu bilmiyorsanız espriyi yapıp "nasıl patlattım espriyi" bakışı atmamak lazım. normal bir şey söylüyormuş gibi söyleyince durum daha kurtarılabilir olur. ayrıca "espri yapmak zorunda mıyım?" diye düşünmek lazım. -
hayvan gibi şey yapıyosunuz ya. -
annem ve babamın yaptığı espriler. o kadar kötüler ki bazen cidden anlamıyorum. espri yapıp kendi kendilerine bazen de birbirlerinin esprilerine gülüyorlar falan. x jenerasyon - y jenerasyon olayı sanırım. gelincik, damatçık nedir allasen -
ilk anda patlattın mı patlattın espriyi. anlamadıkları zaman açıklamaya çalıştıktan sonraki o espri hevesi de söner. sonra öyle kalırsın ortada mal gibi.
he bir de tam espri yapamacakken çevrendekilerin o espri hakkındaki konuyu bilmedikleri aklına geldiği zaman bir vazgeçiş vardır. içinde uktedir o. bir türlü güzelim espriyi yapamamışsındır. ve espri sönüp gider... -
bazı arkadaşlarıma her seferinde açıklama yapmak zorunda kalıyorum. hem o anın hem de esprinin tadını kaçırıyorlar.