yaşayacaklarım uğruna yaşadıklarımı feda etmem gereken bir noktadayım. hem çaresiz hem umutlu, hem üzgün hem mutlu, hem cesur hem de korkağım. hayatta siyah ve beyaz seçimlerin olmadığını, her seçimde grinin 50 tonundan da fazla ihtimallerle boğuşulduğunu bir daha unutmamacasına öğrendim.

tolstoy'un dediği gibi, bir yerden sonra insanın nereye gittiği değil, oraya kiminle gittiği önemli.

sevdiceğimin elini bir daha bırakmamacasına tutmak ve artık özlemeyi özlemek istiyorum.

25 yıldır hayata başlayamamış olmak çok koyuyor be sözlük.