kalbimde en büyük yere sahip olan dizidir.

2013'ün ilkbahar aylarından birinde ben hayatımın en kötü günlerini geçiriyordum. depresyonun zirvesinde hiç kimseyle görüşmediğim zamanlardı, kendimle bile muhattap olmak istemiyordum. derslerime bile gitmiyordum. ilk derslere girip imza atıp çıkıyor, sonrasında evime dönüp boş boş oturuyordum. hiçbir şey beni mutlu edemiyordu o zamanlar.

bir dostum artık surat asmamam için bana bu diziyi önermişti, seni ancak bu güldürür demişti. inanmamıştım ona, beni mutlu edecek bir şey olamazdı. yine de bir şans vermemi istemişti ve friends izleme maceram böyle başlamıştı. ilk sezonu klişelerle dolu gelmişti ama yine de bir şeyler hoşuma gitmişti, izlemeye devam ettim. sezonlar ilerledikçe dertlerimi hissetmemeye başladım çünkü cidden güle güle izliyordum diziyi, mutlu ediyordu beni. adeta uyuşturuyordu beni. hızlı hızlı izliyordum, beni mutlu ettiği için onu bırakmak istemiyordum ama altıncı sezondayken bitirmeme az kaldığını fark etmiştim. korkmuştum çünkü diziyi bitirirsem beni ne mutlu edecekti?

kendime günde en fazla iki bölüm friends izleme sınırı koydum bunu fark ettiğimde. günlerim yine mutsuz geçmeye başladı fakat uyurken hep mutlu oluyordum, dizi izlemeden uyuyamayan biri için ilaç gibiydi bu dizi. zaman ilerledi ve ben son sezona geldim. bitmesin istiyordum, keşke hafızam zayıf olsa da en baştan izleyebilsem diyordum kendi kendime. final bölümünü özellikle izlemedim çünkü ben vedaları sevmem, friends benimle öyle bütünleşti ki onun finalini izlediğimde onu kaybedeceğimi düşünüyorum. böyle de bir manyağım işte.^:swh^

yerli ve yabancı 90'dan fazla dizi izledim hayatım boyunca ama "sence en güzel dizi hangisi" diye soran olduğu zaman düşünmeden friends diyorum. neden diye sorduklarında da izleyince anlayacaklarını söylüyorum fakat asıl sebebi size anlattığım bu hikaye. friends en kötü gününüzde bile yüzünüzü güldürebilen, dünya tatlısı bir dizidir. izleyin, izlettirin.