şu sıralar, özellikle siyasi sebeplerden dolayı ele alınan eğitim sistemi için çoğu kişide aynı tepkiye sebep olan veya olması gereken konu.
ülkenin ben dâhil yarısı kadar bir kitle açısından yapılan reformların korkutucu olmasıyla varılan bu kanı, bana aynı zamanda şu soruyu da sordurmuştur:
eh zaten böyle değil miydi ki?

okul veya daha genel anlamda eğitim sistemi dediğimiz şey, bulunduğunuz ülkenin siyasi gidişatı fark etmeksizin, size yalnızca hayatta ihtiyaç duyacağınız temel bilgileri ve daha sonra yönlenmek istediğiniz meslekle alakalı detaylı bilgileri vermekle yetinmez. sizi aynı zamanda, kendi açısından uygun ve hatta mümkünse mükemmel bir birey olarak yetiştirmeye çalışır.
bunu size sisteme uygun ve başarılı bir şekilde yetiştirdiği öğretmenler ve bu öğretmenlerin yetiştirdiği ebeveynler sayesinde aşılar.

peki, eğitim sistemi doğru varsayılan ahlak ve düzen kavramlarından arındırılarak sadece bilgi aktarmaya dayalı bir sistem olsa ve bu bilgileri nerede nasıl kullanacağına gerçek anlamda birey karar verse ne olurdu?

(bkz: an other brick in the wall)