doğarken sana sorulmuyor, seçme şansın yok ama hayatını sonlandırma şansın vardır. intihar bu şansı kullanma eylemidir bana göre.
sebepleri diğer kişilere ne kadar boş gelse de kimsenin karışmaması, küçümsememesi sadece anlamaya çalışması gereken eylemdir.
bir insan neden hayatını sonlandırmak ister? aşk acısı, kötü karne değildir bence. varoluşsal sıkıntılardır aslı. ama biz yüzeysel bakmayı tercih ederiz ki kendimiz de düşünmeye başlamayalım.

o insan aşkına karşılık bulamadığı için ölümü tercih ediyor sanıyoruz ama bence (o da tam farkında değil) aslında o kişiye kavuşsa da kavuşamasa da varoluşu ile problemi vardır. ve bu kavuşamama durumu ile kendine bahane üretmiş olup hop hayatına son vermektedir. ya da karne. dayaktan kaçmak için öldürmüyor bence kendini... neyse uzatamıcam bu lafı şimdi.

insanoğlu her daim mutsuzdur. çok parası olsun, çok ünü olsun vs vs. herşey yolunda gitse bile illa bir şey bulup mutsuz veya rahatsız olmaya programlanmış varlıklarız.

ama en ağırı varoluşsal sıkıntıyı hissetmek. herşeyim var ama niye varım? amacım ne? ee daha ne olacak? soruları insanı bulunduğu güzel rahat ortamdan bir anda cehennem azabına sürükler. en acısı da budur bence. çünkü cevabı yoktur. neden buradayız? hayata ne katmak için varız? cevap : yok.

kendi adıma çok sıkıldım, hep ee sonra diyorum. ee sonra. (intihara meyilli olma dönemini çoktan geçtim. ama içsel sıkılganlığım geçmedi)
intihara karar verip uygulamak öyle korkaklık değildir. tamam çok da abartmayalım cesur hareket bilmem ne diye. ama küçüksemek çok yanlıştır bana göre.