insanların tüm enerjimi emmesinden yoruldum.
işe geliyorum. benim için gayet güzel bir gün, kulaklığımı takıp çalışmaya başlıyorum. kendimi ne kadar soyutlasam da odadaki diğer insanların gerginlikleri benim de bilinçaltıma işliyor ve kendimi huzursuz hissediyorum.
okula gidiyorum. arkadaşlarımın iş ve ilişki sorunlarını dinliyorum, hayat onlar için çok zormuş, yine ben huzursuz oluyorum.
ben de çok mutlu bir insan sayılmam ama, güneşli bir günde derin bir nefes aldığımda gülümseyebiliyorum. neden kimse anın tadını çıkarmıyor?