erdal abi bir kuşağın hakkını alamadığı için radikal bir eylemliliğe gidip fadıl'ın evindeki televizyonu rehin aldıktan sonra ücretini alınca verdiği rahatsızlığın karşılığı olarak evin badanasını yapan direnişçi ve ince ruhlu spartakis vedat abisiydi. 90 lar çocukları okuma öğrenecek yaşta ilk onun ağzında duydu emek mücadelesini.aramızda olması bizim şansımız şu yetenekle , yolunda giden adamın kafasına araba düşebilen bir sorumsuzluk diyarında doğması onun şansızlığıydı. iyi ki vardı. keşke kaderciliğinden de binbir türlü canavarından yalanından dolanından bıktığımız şu ülkede bu kadar erken bırakmasaydı sevenlerini. yeri dolmayacak klişesi çok gerçek bu kez.