küçükken dikkatimi çekerdi, üzerine tükenmez kalemle bir şeyler çizilmiş, isimler yazılmış kağıt paralar dolaşırdı ortalıkta, türkün madde ile imtihanı gibi, azalarak bitti iyiki^::) ^

şarkının en güzel yeri de odur hani, olasılığın ete kemiğe büründürülmesi:
"belki benim kağıt param / bir şekilde, döne dolaşa / senin cebine girmiştir"
...
"olamaz mı? olabilir"^:mümkündür^