ilkokula giden kardeşimi annem zorla misafirliğe götürmüştü. ağlata ağlata. içeriye girdik bir müddet sonra kardeşim kayboldu ortalıktan aradım taradım çocuk odasının balkonunda buldum aşağıya bakıyor. ben çok korkarım yüksekten içim bi fena olur, aşşşırı yüksekti başım döndü bi yere tutunma ihtiyacı hissettim. sonra oturacak bir yer buldum oturdum. gözünü karşıdan ayırmadan dedi ki "hayatı bitirmek için güzel bir yer" şaşırdım kaldım ama belli etmeden dedim ki "hiç de güzel değil aşağısı pis baksana" dedim. hayır bence çok güzel dedi. yaani dedim aşağıya düştüğün an ölürsün kesin ama intihar edecek olsaydım burdan etmezdim dedim. niye diyorsam? ben ederdim burası güzelmiş dedi. ciddiye almayı bıraktım. içeriye gittim su içmeye lavabo tıkanmış onu tamir etmeye çalışıyorlardı biraz oyalandım. sonra balkona geçiyordum tekrar annem dedi ki alperen nerde hiçbi yerde yok. balkondaydı der demez aklımdan konuştuklarımız geçti. koşarak balkona çıktım sağa baktım sola baktım kimse yoktu. aniden eğilip aşağıya baktım elim ayağım titriyordu. fazla eğilmişim sanırım ama sımsıkı tutunuyordum. başım o kadar çok döndü ki ellerim gevşedi ama kardeşimi aşağıda görmeyince derin bi nefes aldım sonra kardeşim balkona girdi. ellerini tutup çöktüm ve az önce konuştuklarımızın saçmalığından bahsettim. tabii ki yani yapmam öyle bi şey o kadar da değil dedi.. ama bilmiyordu ben onu bebekliğinden beri zaman zaman rüyamda balkondan düştüğünü görüyor ve uyanıp ağlıyordum.