ömür boyu peşimi bırakmayacak sanırım lanet şey.
peki sorun bende mi ki tek ben yaşıyorum bunu?
hayır elbette birçok kişi de yaşıyor o yüzden sorun bende değil ama maslowun piramidindeki yerim ne kadar değişirse değişsin hep mutsuz olacağım eninde sonunda.
mesela bazen ilk aşamaya kadar düşerim.
bu sefer para, barınma cart curt düşünürüm.
azıcık götüm rahata erdi mi huzur, sakinlik, ilişkiler vs.
varsayayım ki durumum falan her şeyim iyi olsun.
o gece senin bu gece benim eğleneyim bu sefer de memleket meseleleri, dünyadaki adaletsizlik, gelecek hakkında olumsuz düşünceler.
sanırım farkında olan bireylerin içinden kaçamayacağı mutlak durak mutsuzluk.
çünkü mutluluğun bile sonu vardır ki burda başlar mutsuzluk.
ancak ölerek kurtulacağız sanırım bu dertten.
işin garibi ise sanki dünya mutlu olmak için fazla kötü değilmiş gibi arada bir eğlenmeye çalışmalarımızı bazılarının engellemeye çalışması.
sanki dünya hep mutlu da biz cıvıyoruz. iki gülmemiz var ona da karışmayın artık.
neyse şu an bunu yazarken bile mutsuzlaştım mk.
ki ismimle tezat, neyse..