sigarayı bırakmak için kendime çok sağlam bir sebep bularak 5 dakika önce uygulamaya koyduğum fikir. bu yorumu zamanla editleyeceğim için denk gelirseniz göt olup olmadığımı göreceksiniz. hikayeme gelince:

12 senedir sigara içen biri olarak bunun son 7-8 senesini sürekli ben bu hafta/bu ay/bu ayın başında/ betonarme finalinden çıktıktan sonra/ mezun olduğum gün/ hele şu askerlik bi bitsin/ bu iş de çok stresli, yeni projeye geçtiğimde/ yurtdışına çıktığım gün diye diye, nasıl olsa yakında sigarayı bırakacağıma inanarak, buna güvenip hiç azaltmadan içerek geçirdim. geldigim noktada sigara icmedigim zamanlara dair bi anı aklima gelmiyor. hayatimi kaplamış durumda resmen bu tuzak.

allen carr' ı okudum, nikotin sakızı çiğnedim, baktim olmuyor nikotin sakizini cignerken allen carr ı okudum, malum ilaçtan fantastik rüyalar göre göre kullandim ama ne yapip ne ettiysem kendimi ikna edemedim. ama bugün kahvaltidansonra game of thrones izleyip, boxerla kanepeye yayilmis halde izinden dönen arkadaşlardan ricayla getirttigim türk kahvemi yudumlarken aklima bi düşünce geldi, s.klemedim tabi ilk başta, ama bölüm bitip de akgezenler duvara doğru yürümeye başlayınca ben de bu düşünceye iyice kafayı taktım.

benim bu hayatta en zevk aldığım ortam rakı sofrası. rakı içmeden 2 hafta geçse kendimi meşhur fötr şapkasından uzak süleyman demirel, mavi gömleği ütüsüz rahmetli ecevit ve gafsız çiller gibi hissederim, bir yanım hep eksik kalır. rakı sofrasında da sigarasız nasıl durulabilir hayal bile edemediğimden yıllarca bırakmaktan çekindim. ama sabahtan aklima düsen bu fikre göre eğer ben bu sigarayi icmeye devam edersem muhtemelen normal sartlardan 10-15 sene önce gidiciyim. e madem rakıya ölüp bitiyorum, neden yanında sigarasız içilmiyor diye rakidan 10 sene daha feragat edip torunun sünnetini göremeden taklaya geleyim.

ben de bıraktım gitti. yaaa hakk.