sevgilim;

bak ben sana eski demeye bile kıyamazken insanlar neler söylüyor gidenlerin ardından. sanki bir zamanlar onu en mutlu eden kişi o değilmiş gibi. uğradıkları haksızlıklarla, söyleyemedikleri sözlerle sitem ediyorlar sevdiklerine. oysa gerçek bir aşk, mutsuzluğu da barındırmaz mı içinde?

sabahları gözlerimi açtığımda hala seni düşünüyorsam ben sana nasıl "eski" derim? bırak konuşamadıklarımızı, anlaşamadıklarımızı iyi misin? düzenli yemek yiyiyor musun? ah sen pek bakmazsın kendine bilirim. uykuna da dikkat etmiyorsundur. gülümsemeyi ihmal etmiyorsun dimi sevgilim? günün en geç saatlerinde el ayak çekilince ne yapıyorsun? ben onu merak ediyorum işte. kalbinin en içini. her gece incinen yerlerinden şefkatle öpüyorum bilesin.

ben şimdi sesini duyamıyorum, bir tek bana yazmıyorsun diye mi kızayım arkandan, belki başka biriyle konuşuyorsun, belki mutlu olma ihtimalin var diye mi söveyim sana, mümkün mü bu? sana aşık olurken senden gelecek her şeyi öpüp başım üstüne koyuyorum demedim mi? sözüm söz.

eskimeyen sevgilim, canım

iyi bak gözlerindeki usul şefkate, teslim etme onu kimseye ve hiçbir şeye...