gözlerine bakınca korkuyorum sözlük. yanlış bir şey yaptığımın çok çabuk farkına varıyorum.
bazen bir şey soruyor mesela, tabi böyle birşey için suçluluk duyamam sonuçta söylediği şeye cevap verirken yüzüne bakmamak daha büyük bir yanlış olur.
kendimi böyle kandırıyorum işte.
ne kadar da iğrenç bir insanmışım meğerse. gece rüyamda görmek elimde olmayan birşey, bunun için kendimi suçlayamam fakat hayalini kurmaya nasıl cüret edebiliyorum?
eğer birşey olacaksa olacak şeyin tek suçlusunun ben olduğunun da farkındayım. daha ne kadar iğrenç bir insan olabilirim bilmiyorum.
biraz daha kendimden bahsetmek inan benim midemi bulandırıyor. bunları niye yazdığımı bilmiyorum, düşünmek de istemiyorum.