dün akşam oyun atölyesinde izlediğim 2 perdelik oyun.

haluk bilginer'in çevirdiği ve esra bezen bilgin, kürşat demir ile oynadığı bu harika oyundan sanırım saatlerce bahsedebilirim. çünkü uzun zamandır bu kadar etkilendiğim bir oyun izlememiştim. neden haftalar öncesinden bilet bulunmadığını izleyince anladım.

!---- spoiler ----!

tom ve kyra'nın ilişkilerinin bitmesinden 3 yıl sonra bir gece tom'un ziyareti ile gerçekleşen yüzleşme. ilişki analizi...

son derece farklı iki insanın birbirini anlama çabası ve aşk elbette.

bir an tom'un düz mantığına, odunsu tavırlarına vurulup ona hak verip; ne kadar sade aslında anlatmaya çalıştıkları diye düşünüp onun yanında dururken kendimi yine de kyra'nın mücadelesinden uzak tutamadım. o kadar haklı sebepleri, o kadar insanca bir çabası vardı ki. onlar ilişkiyi sorgularken duygularım pinpon topu gibi ikisi arasında gidip geldi. kendimi ister istemez içsel bir sorgulamada buldum.

!---- spoiler ----!

öncelikle dekordan bahsedeyim çünkü inanılmaz oyunun içine alan bir gerçeklikle kurulmuş. ocakta kaynayan su, yemek, buzdolabındaki malzemeler, koltuğun kenarındaki ısıtıcı... bir an tiyatro sahnesinde olduğunuzu unutup kendinizi gerçek bir odanın içinde hissediyorsunuz.
oyun atölyesinde izlediğim bütün oyunların dekorlarını çok iyi bulmama rağmen bunda başka bir gerçeklik vardı. oldukça iyiydi.

oyunculuklardan bahsedeceğim ama haluk bilginer için sanırım çok fazla birşey söylememe gerek yok. sadece onu sahnede izlemeyi ne çok özlediğimi düşündüm. o bir usta, tartışmasız ama karşısında oynayan bayanı ilk defa izledim ve sanırım herkes gibi büyülendim. ses tonu, oyunculuğundaki doğallık gerçekten sürükleyici. haluk'un karşısına daha azı olmazdı derdirten cinsten.

diyalog üzerine kurulu bu oyunda replikler oldukça uzundu hatta oyunun kendisi uzundu. zaman zaman nasıl ezberlemişler diye düşünmeden edemedim ama öyle cümleler çarpıyor ki insana oyunu bir daha izlersem sanırım kesin elimde not almak için kağıt kalem olacak. kendinizi, yaşanmışlıklarınızı, aşkınızı sorguluyorsunuz zaman zaman. o duygu, ilişki gerçekliğinin tadı sahneden iliklerinize geçiyor.

düşünülmüş her detay ile bayıldığım bir oyun oldu pencere. tekrar oynandığında kaçırmamanızı öneririm.