hayatı seven insanlar hep iyi geldi.
çünkü onlar hep mutlulukları çoğaltıp, hüzünleri azalttılar.

küçük şeylerden mutluluk çıkartıp, birbirimize destek olduk onlarla.
hangimiz biraz tökezledi ise, tutup kolundan ayağa kaldırdı diğeri.

velhasıl;
"insan dediğin bir tuhaf yaratık. en hızlı başka bir insanla şarj ediyor kendini."

tek sorun yanımda, yöremde değil de; dağların ardında olmaları.
o sebepten ki;
yollar hiç bitmiyor...
ah o yollara olan özlemler de tabii.