bugün albümlerime baktım önce 80'li yıllar, arkasından 90'lı yıllar. her geçen zaman, aylar, yıllar, bir öncekini aratır olmuş.
yaşadığım dönem içinde ankara grisi'nde renkli bir adammışım. alışagelmedik saç modelleri denemişim, giyim kuşam kendimce bir tarz yaratmışım. geçen yıllar ise beni sıradanlaştırmış, renklerden kopup siyahtan ve gri tonlardan ayrılmaz olmuşum.
burada topu, topluma atabilirim. beni aşağı çekmeyi başarmış, özgün olmak yerine topluma göre tavır almışım.
dikkat çekmemeyi meyler olmuşum. hasbelkader yaşamışım. topluma dem vururken toplumdan da soyutlanmışım. bütün bu keşmekeşte, evrenin milyarlarca yıl ayakta kaldığı gözönüne alınırsa, senin 3-5 yılın evrenin çok da umrunda değil sanki,
dünya; gün gelir de yerle bir olursa, yine ağaçlar coşacak, denizler kabaracak, tabiat dengesini bulacak, belki bu sıradanlık bizi kurtaracak ve ufak safsataları dert etmemeyi öğrenip karışıcaz kalabalıklara..