bir insana yapılabilecek en büyük iyilik sizin de bir gün çekip gidebileceğinizi ona hissettirmek hatta mümkünse ona bunu direkt söylemek. insan olduğunuzu belirtip nasıl bir aşağılık mahlukla karşı karşıya olduğunun farkına vardırtmak.
bir insan yapılabilecek en büyük iyilik insanın aşağılık, lanet bir varlık olduğuna onu ikna etmek.
başı eğik kafasını kaldırıp 'bak kardeşim bak amınakoyim dinle ulan şunların söylediklerini, izle ulan dinledikleri ile yaptıklarının tezatlığını şaşır ulan tutarsızlıklarına' deyin.
dünyada insanları biraz daha dikkatle bakmaya başlayın göreceksiniz ki bir insanın bir insana samimi bir biçimde iyilik yapabilmesi gerçekten zor bir ihtimal. şartlar onu gerektirdiği için davranıyor sadece ve ne şartlar aynı kalıyor ne de insan.
bir insandan beklentiyi azaltmak o yüzden harika bir şey. ne olursa olsun artık şaşırma eşiğiniz o kadar yükseliyor ki 'ulan acaba ölüyor muyum?' diye soruyorsunuz kendinize.
velhasılı kelam insan ağır orospu çocuğudur ve maalesef dünyanın en şerefli mahluku falan da değildir.
ne diyordu o güzel çingeneler zamanın'da "kendimi bile kandırmaya başladığımdan beri kimseye inanmaz oldum"