bende büyük izler bırakmış ve hatta insanlara bakışımı değiştirmiş efsane kitap. bay c'nin topluma karşın düşüncelerinin içinden seçip çıkarabileceğimiz çok fazla sosyolojik analiz var.

insanların gündelik yaşantılarındaki koşuşturmaları bir yana bay c'nin ise onların aksine başı boş ve adını verdiği gibi "aylak" şekilde sürdürdüğü bir yaşam bu. daha sonraki birçok esere konu ve içerik anlamında göz kırpan ve yol gösteren bir kitap aynı zamanda. misal vermem gerekirse çok uzağa gitmeden (bkz: fakat müzeyyen bu derin bir tutku - ilhami algör) şu kitabı söyleyebilirim. bu kitabın baş karakteri ile bay c arasında benzerlikler oldukça fazla. ve daha aklıma gelmeyen ya da okumadığım birçok kitap vardır tahminimde.

fakat aylak adam çok başka, yusuf atılgan'ın elinden çıkması ve kitabı yazarken aslında yazdıklarının içinde yaşıyor olması, atılgan'ın hayatına ufak izlerle dokunuyor olmamız öyle güzel ki.

sevdiğim bir kısmından;

"...boş bir sıra bulup oturdular. güler'in çantası aralarında kaldı.

-en kötüsü güzel burunlu yaratılmaktır. adınız güler, değil mi?

-öğreneceksiniz. bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. ama yapışıp kalıyor ona. onsuz olamıyor. (sustu. bir sigara yaktı). bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz: sigara içtiğimi. işte bir başkası: bütün bu "siz"ler, "iz"ler, "uz"lardan sıkılırım ben. yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana. ikinci konuşmamda 'sen' diyemeyeceğim biriyle konuşmam. ne dersin(iz)?

-galiba sizi anlıyorum.

-yanılıyorsun. "siz" anlanamaz, "sen" anlanır. bazı kitaplarda "sizi seviyorum"u okuyunca gülerim. sanki "siz" sevilirmiş! "sen" sevilir, değil mi?

-seni anlıyorum. (kızardı).
..."