geçen yıl bu zamanlarda spiritüel konularla haşır neşir olan bir arkadaşımla deniz kenarına gitmiştik. sohbet, muhabbet derken goygoyuna ''evrene mesaj gönderelim'' dedim. akabinde o gün istediğimiz şeyleri deniz kenarında söyledik. günler geçti, gelmez dediğimiz insanlar geldi, olmaz dediğimiz şeyler oldu ve ne istediysek yerine geldi.

dün arkadaşımın mezuniyetinden sonra aynı yere geldik. yaklaşık bir sene önce burada ne dilediğimizi konuştuk. ve orada fark ettik istediğimiz şeylerin olduğunu. baktığımızda istediklerimiz şeylerin bizi daha güzel günlere getireceğine inanmamıza rağmen daha fazla mutlu olmamıştık, olan şey tam aksiydi. ''bu sefer ne diliyoruz ?'' sorusundan kısa bir süre sonra ikimizin de ağzından aynı kelime çıkıverdi: mutluluk.