kafka'nın böcek olmayı mükemmel betimlemesi okurken gerçekten kendimi böcek gibi hissettirdi. kitabın sonunda büyük bir üzüntü duydum. ailesi için gece gündüz makine gibi çalışan, kardeşinin hayalleri için destek olan gregor'un böceğe dönüştükten sonra ailesi tarafından ölüme terk edilmesi... günümüz dünyası da böyle değil mi artık? bir gözlemleyin etrafınızı. bazen aile bile bireyi yalnız bırakabiliyor, birey tüm varlığıyla onların yanında olsa bile.