konusunu beğenip bir yerlere not ettikten yaklaşık 2 yıl sonra izleyebildiğim film. yarım yamalak hatırladığım konusundan başka bilgi sahibi olmadan açıp izleyince başrolde tim roth'u görmek de güzel bir sürpriz oldu.
film zevkine az çok güvendiğim herkese tereddüt etmeden tavsiye edebileceğim hatta sevdiğim insanlara zorla izlettirmeyi planladığım harika bir filmdi benim için, bu kadar az biliniyor olması şaşırtıcı. izlerken her saniyesinden bu kadar keyif aldığım ve bitmesin istediğim çok az film var sanırım. müzikle ilgili insanlar için 2 kat daha zevkli olacaktır izlemek.

!---- spoiler ----!

zaten yüzümde bir gülümsemeyle başladığım film max tooney'in gemiye geldiği fırtınalı gece 1900'ün frenleri çözüp piano çaldığı sahneyle kalbimi çalıverdi. yine izleyeni mest eden bir başka sahne 1900'ün salondaki insanlara bakıp müziğiyle onları anlattığı sahneydi.
ve elbette kanımca beyaz perdenin gördüğü en etkileyici anlardan olan düello sahnesi.

"belki de inip o kızla evlenmiştir?" diye sordu gemiyi patlatacak işçilerden biri, ben de buna inandım film boyunca, öyle olsun istedim saf saf ama olmadı tabii. 88 tuşla sınırsız müzik üretebilen 1900 için sonu görünmeyen bir dünya, sınırsız tuşu olan bir piyano fazla korkunçtu. sonuç olarak göz yaşları içinde epey buruk ama böyle güzel bir film izlediğim için de mutlu şekilde bitti bu hikaye de.

!---- spoiler ----!