bir çok sebep sayabiliriz bence, en azından kendi adıma öyle diyebilirim.

1-çocukken hayal gücünüzün bir sınırı yoktur, şimdiki zamanlarda ise ne yazıkki belirli sınırlarınız istemesenizde vardır.

2-gene gençlik-ergenlik dönemlerinizde zaman kavramı sizin için çok önemli değildir, şimdi ise zamana karşı yarışmaya çalıştığınızın farkına varmışınzdır.

3- eskiden sizi mutlu eden ne varsa, şimdi pek bulunmamaktadır ya da değişime uğramıştır.

4-eskiden insanlardan size kötülük gelmeyeceğine inanıp onlara güvenirdiniz, büyüdükçe insanlara olan güveniniz azalır.

bunun yanında ülke ve dünyadaki değişimleri de göz önünde bulundurmak gerektirir sanırım, biz insanların hangi kökenli olduğunu sormazdık, bilmezdik eskiden. şimdi bakıyorum sen şöylesin böylesin diye herkes birbirini ötekileştiriyor.

son bir konuda iş hayatıyla ilgili birşeyler söyleyip keseceğim,

dünyada 'para' denilen olgunun en önemli unsur olduğunu varsayarsak ve insanlar üzerindeki kötü etkileride gözle görülür bir şekilde arttığını varsayarsak;

(bkz: kapitalizm)

ve susarım.